Гугутка Posted on 17/01/2012 by Мария Пърхащ речен камък. Топла перушина. Мека като лято. Сива като зима. Щура се смутено. Като бебе гука. Диша учестено на града в юмрука. Споделяне:СподелиХаресвам Зареждане... Свързани
Иххх! Гугутка! На града в юмрука… Обаче: Друго си е да си сврака край крайпътно барче. Бол храна за теб, не чакаш, нищо не нагарча. Пък наоколо – врабчета, плахо те обхождат. Верно, те са цяла чета, ала ти си Вожда. . 🙂 Reply ↓
– – – После се опомня, вижда тротоара, синьото нагоре, светлото в безкрая… Няколко трохички и вода от дъжд – пак ще захвърчи, но… по-леко, изведнъж. Reply ↓
Иххх! Гугутка! На града в юмрука…
Обаче:
Друго си е да си сврака
край крайпътно барче.
Бол храна за теб, не чакаш,
нищо не нагарча.
Пък наоколо – врабчета,
плахо те обхождат.
Верно, те са цяла чета,
ала ти си Вожда.
.
🙂
– – –
После се опомня,
вижда тротоара,
синьото нагоре,
светлото в безкрая…
Няколко трохички
и вода от дъжд –
пак ще захвърчи, но…
по-леко, изведнъж.