Гугутка

Пърхащ речен камък.
Топла перушина.
Мека като лято.
Сива като зима.

Щура се смутено.
Като бебе гука.
Диша учестено
на града в юмрука.

2 thoughts on “Гугутка

  1. Иххх! Гугутка! На града в юмрука…

    Обаче:

    Друго си е да си сврака
    край крайпътно барче.
    Бол храна за теб, не чакаш,
    нищо не нагарча.

    Пък наоколо – врабчета,
    плахо те обхождат.
    Верно, те са цяла чета,
    ала ти си Вожда.

    .
    🙂

  2. – – –
    После се опомня,
    вижда тротоара,
    синьото нагоре,
    светлото в безкрая…

    Няколко трохички
    и вода от дъжд –
    пак ще захвърчи, но…
    по-леко, изведнъж.

Вашият отговор на тошко Отказ